افسوس

افسوس كه مردمان دانا مردند
شيرين سخنان مجلس آرا مردند
اينان كه تو مي بيني آدم شده اند
از غصه اينهاست كه آنها مردند
خنده بر لب مي زنم تا كس نداند راز من
ور نه اين دنيا كه ما ديديم خنديدن نداشت
از دست عزيزان چه بگويم گله اي نيست
گرهم گله اي هست دگر حوصله اي نيست
تو نه عاشقي نه حيران نه غريبي نه پريشان
به چنين كسي چه گويم كه چه روزگار دارم
گويند خدا هميشه با ماست
اي غم نكند خدا تو باشي
سخت ترين قسمت زندگي همين زندگي كردنشه
آدمها صد سال زندگي مي كنند ولي به اندازه هزار سال غصه مي خورند